ارزیابی یا نقد روایات سبب نزول، همواره یکی از محورهای مهم پژوهش در تفسیر و علوم قرآنی بوده است. سیری در آثار این حوزه نشان می‌دهد که قرآن‌پژوهان در این زمینه، افزون بر ارزیابی‌های سندی و متنی، از گونه‌هایی دیگر نیز بهره برده‌اند. گونه‌هایی چون ارزیابی بدون تصریح به روش، ارزیابی با قواعد کلی و صوری چون «الفاظ حاکی از روایات سبب نزول»، «تعدد سبب، تکرّر نزول و تأخر حکم و نزول از هم» و «اعتبار عموم لفظ در برابر خصوص سبب» که بازگشت آن‌ها نیز به ارزیابی‌های سندی و متنی است. در این جستار با استفاده از روش توصیفی‌تحلیلی، افزون بر بیان دیدگا‌ه‌های مختلف، کارایی هریک از گونه‌های فوق مورد بررسی قرار گرفته و کاستی‌های آن‌ها برشمرده شده است. در پایان با توجه به کاستی‌های مذکور از یک سو و ظرفیت‌های بالقوۀ ارزیابی متن روایات سبب نزول از سوی دیگر، این روش از حیث نظری به‌عنوان کارآمدترین روش در میان روش‌ها و گونه‌های مرسوم معرفی شده است.
خوش‌خاضع, محمدجمال‌الدین, & طباطبایی, سید کاظم. (1397). واکاوی جایگاه ارزیابی متن روایات سبب نزول در میان روش‌های مرسوم. حدیث پژوهی, 10(1), 7-24. doi: 10.22052/0.19.7
MLA
محمدجمال‌الدین خوش‌خاضع; سید کاظم طباطبایی. "واکاوی جایگاه ارزیابی متن روایات سبب نزول در میان روش‌های مرسوم". حدیث پژوهی, 10, 1, 1397, 7-24. doi: 10.22052/0.19.7
HARVARD
خوش‌خاضع, محمدجمال‌الدین, طباطبایی, سید کاظم. (1397). 'واکاوی جایگاه ارزیابی متن روایات سبب نزول در میان روش‌های مرسوم', حدیث پژوهی, 10(1), pp. 7-24. doi: 10.22052/0.19.7
VANCOUVER
خوش‌خاضع, محمدجمال‌الدین, طباطبایی, سید کاظم. واکاوی جایگاه ارزیابی متن روایات سبب نزول در میان روش‌های مرسوم. حدیث پژوهی, 1397; 10(1): 7-24. doi: 10.22052/0.19.7
)