روش علامه طباطبایی در بررسی و نقد تفاسیر روایی با تکیه بر قاعده سیاق

نویسندگان

دانشگاه ایلام

چکیده

علامه طباطبایی در به کارگیری روایات در تفسیر قرآن دقت و توجه ویژه‌ای مبذول داشته است، ایشان در خلال تفسیرش بحثی با عنوان «بحث‌های روایی» مطرح می‌کند و با بررسی فقه الحدیثی روایات، و عرضه روایات بر قرآن، به‌ویژه با در نظر گرفتن قاعده سیاق، به طور مفصل به ارزیابی روایات و نقد و بررسی اجتهاد مفسّران در استفاده از روایات جهت تفسیر قرآن می‌پردازد، و بر این اساس، در موارد بسیاری مثل ناسازگاری روایت با سیاق آیه به دلیل شواهد درونی آیه، ناسازگاری روایت با سیاق آیه در بیان مکی و مدنی بودن، ناسازگاری روایت با سیاق آیه به دلیل بی‌ربط بودن روایت شأن نزول با آیه، ناسازگاری روایت با سیاق در بیان مفهوم آیه و... روایات را رد و اجتهاد مفسّران را نقد می‌کند؛ و در موارد معدودی، مثل سازگاری روایت با سیاق آیه در تعیین معنای کلمه‌ای خاص، سازگاری روایت با سیاق آیه در تعیین معنای عبارات و جملات، سازگاری روایت با سیاق آیه در تفسیر آیات و... روایات را تأیید می‌کند و اجتهاد مفسّران و گاه محدثان از روایات را جهت استفاده بجا و صحیح از آن‌ها مورد قبول قرار می‌دهد. در مقاله حاضر، شیوه‌های علامه طباطبایی در بررسی روایات، با تکیه بر قاعده سیاق، بازبینی و تحلیل می‌شود.

کلیدواژه‌ها


عنوان مقاله [English]

‘Allāme Tabātabāii's Method on Review and Critique of Narrative Interpretations on the Basis of Rule of Context

نویسندگان [English]

  • Sohrāb Morovvati
  • Amānollāh Nāseri Karimvand
چکیده [English]

Allāme Tabātabāii has paid special attention to applying narrations in the interpretations of the Holy Qurān. In his famous interpretation of Quran, Allāme Tabātabāii posed the issue of "narrative debates". Through assessing the narrations from fiqh al-hadith perspective and investigating the supply of narrations on the interpretation of Holy Qurān with regard to the rule of context, he analyzed the reviews and critiques of exegetes' jurisprudence on the use of narrations in order to interpret Qurān. Accordingly, he has rejected or criticized the exegetes' jurisprudence in many cases, such as the incompatibility of narrations with the verse because of the internal evidence of the verse, regarding verses sent down in Mecca or Medina, the incompatibility of the narration with a verse, the incompatibility of narration with the expression of the notion in the verse context, and so on. Instead, he has confirmed exegetes’ jurisprudence to use narrations correctly in a few cases such as the compatibility of the narration with the verse in the context of a particular term, the compatibility of the narration with the verse in the context of the meaning of phrases and sentences, the consistency of the narration with the verse in the interpretation of the verses, and so forth. Relying on the rule of context, the present paper aimed at reviewing and analyzing methods of Allāme Tabātabāii.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Rule of context
  • exegetes\' jurisprudence
  • Tafsir-e al-Mizān
  • Allāme Tabātabāii
  • Interpretive narration